Codex Diplomaticus Silesiae, Bd. 7, 1884; Regesten zur schlesischen Geschichte, Th. 1: Bis zum Jahre 1250., s. 53.
[370]
Kasimir der Grosse, Herzog von Polen, bestätigt dem Vig. Andr. Ritterorden vom heil. Grabe (in ducatu nostro Polonie per satrapas et nobiles plurimos potentes in Miechow propagate) die Zehnten von Belobreze (doch wohl in der Nähe des oberschlesischen Beuthens zu suchen, 1257 Juni 24. wird es mit Chorzow zusammengenannt, vergl. Gramer, Chronik von Beuthen S. 5), welche Woislaus de familia Richeboc, weiland ein tapferer Kämpfer in Asien, jetzt her zoglicher Schenk und Ritter des Sendomir’schen Landes, ihm geschenkt hat.
Kazimierz Wielki1 [zdecydowanie chodzi tu o Kazimierza II Sprawiedliwego2], książę polski, potwierdza Zakonowi Rycerzy Grobu Świętego3 dziesięciny z Belobrezu (prawdopodobnie osada znajdująca się w pobliżu obecnego Bytomia4), który podarował im Wojsław Richeboc (Dzierżoniów?)5, niegdyś dzielny wojownik w Azji, obecnie dobroczyńca książęcy i rycerz z ziemi sandomierskiej.